Το Δάσος με τις Σημύδες- Brzezina

Επαρχιακή προπολεμική Πολωνία. Στενός ορίζοντας. Ψηλοί και πυκνοί κορμοί δέντρων, σαν  σίδερα φυλακής, τοπία κλειστοφοβικά.

Ο δασοφύλακας Boleslaw (Daniel Olbrychski), που ζει με την μικρή του κόρη Ola (Elzbieta Zolek), βιώνει ένα παρατεταμένο πένθος μετά τον θάνατο της γυναίκας του. Ανήμπορος να συμφιλιωθεί με την κατάσταση και βασανισμένος από αναπάντητα ερωτήματα και υποψίες, δέχεται την επίσκεψη του αδελφού του Stanislaw (Olgierd Lukaszewicz), ο οποίος πάσχει από φυματίωση στο τελευταίο στάδιο. Σε αντίθεση με τον καταθλιπτικό αδελφό του, ο νεοφερμένος, πασχίζει να ρουφήξει τις τελευταίες σταγόνες της ζωής που του απομένει, προβάλλει έναν εξωστρεφή, παιχνιδιάρη, εξεζητημένο εαυτό και με την παρουσία του αναστατώνει και φέρνει στην επιφάνεια παλιές ανεπούλωτες πληγές.

Ένα συμβολικό δράμα, μια σπουδή επάνω στον θάνατο και στον έρωτα, σαν προϊόν μιας ατίθασης, ορμέμφυτης ζωικής δύναμης που δεν μπορεί να μπει στα ανθρώπινα όρια, χωρίς να αποκτήσει χαρακτήρα διαστροφικό και εντέλει καταστροφικό. Στο πρόσωπο της απλοϊκής χωριατοπούλας, της Malina (Emilia Krakowska), τα δυο αδέλφια-οι δυο εκφάνσεις μιας ενιαίας ψυχής, που ταλανίζεται από το βάρος της ολοκληρωτικής απώλειας- βρίσκουν την γήινη πρόσδεσή τους με την πραγματικότητα. Η ήττα της μιας, μέσω του αλληγορικού θανάτου της,  απελευθερώνει την άλλη.

Ο Andrzej Wajda συλλαμβάνει τα στοιχεία της ζωής στην ύπαιθρο, το δάσος, το κόψιμο των ξύλων, τα πλημμυρισμένα λιβάδια, τους ήχους από τα πουλιά, τους καυγάδες ανάμεσα στις κότες, το πηγαίο, το ανεπιτήδευτο της φύσης και το αντιπαραβάλλει με τις σκιές, τον φόβο, την ανειλικρίνεια και την υποκρισία, φτιάχνοντας μια ταινία γεμάτη αντιθέσεις, μια συνεχή εναλλαγή ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι. Ο τρόπος που ο φακός αγκαλιάζει το πρόσωπο και το σώμα της Malina, χωρίς να έχει τίποτα το αισθησιακό, αναδύει έναν έντονο αρχέγονο ερωτισμό, ικανό να αιχμαλωτίσει τα βλέμματα, ακριβώς εξ’ αιτίας της αυθεντικότητας του.