Αφελής, γεμάτη στερεότυπα,
η ταινία “La Cordillera” (Ο πρόεδρος), του Santiago Mitre, «παραπαίει» ανάμεσα στο πολιτικό
θρίλερ και στην ενδοοικογενειακή δυσαρμονία που προκύπτει, όταν η ψυχολογική
ανισορροπία της κόρης του προέδρου και το σκάνδαλο του γαμπρού του, γίνεται
θέμα των φύλλων του κίτρινου τύπου.
Με υπερβολές,
θεατρινίστικους διαλόγους, μορφασμούς και χειρονομίες, ο θεατής πληροφορείται
για την ζωή πίσω από τις κουρτίνες, για την καθημερινότητα στα υψηλά κλιμάκια
άσκησης της πολιτικής εξουσίας. Όσα φαντάζεται και όσα … υποθέτει ότι
φαντάζεται ότι συμβαίνουν ο μέσος ψηφοφόρος, προσφέρονται στο πιάτο μαζί με μια
σάλτσα φροϋδικής υπνο-θεραπευτικής κακογουστιάς.
Η διαφθορά της πολιτικής
τάξης, ο κυνισμός των παρατρεχάμενων … των «περί τον πρόεδρο» «ιχνογραφούνται»
με προχειρότητα και απευθύνονται σε ένα κοινό ήδη προετοιμασμένο και
ανθρωποφαγικό.
Ούτε η εξαίσια για άλλη
μια φορά ερμηνεία του Ricardo Darín δεν μπορεί
να διασώσει αυτό το βαρετό και προβλέψιμο… λατινοαμερικάνικο τηλεοπτικό reality.
