Τρίτη 16 Αυγούστου 2016

Από μακριά-Desde Allá

Αδύναμη σεναριακά και ακόμα χειρότερη σκηνοθετικά, η ταινία από την Βενεζουέλα «Πέρα Μακριά» (Desde Allá), αδυνατεί να διαχειριστεί ικανοποιητικά κάποια κεντρική ιδέα, ίσως γιατί στην πραγματικότητα,  ο σκηνοθέτης Lorenzo Vigas, κατά την διάρκεια των γυρισμάτων φαίνεται να μην έχει αποφασίσει, που θέλει ρίξει το βάρος της αφήγησης.
Ταξικές ανισότητες, μικροπαραβατικότητα, χάσμα γενεών, σεξουαλική βία, απωθημένα της παιδικής ηλικίας που καταδιώκουν τους ανθρώπους στην ενήλικη ζωή τους, πράξεις εκδίκησης, φιλμογραφούνται πίσω από αναίτιες σιωπές, αφηγηματικά αχρείαστα φλουταρίσματα της κάμερας, αργό ρυθμό σε σημείο βαρεμάρας και εμβόλιμες σκηνές-υποτίθεται σινεφίλ- που όμως διαταράσσουν την ούτως ή άλλως προβληματική ροή της ταινίας.
Στην «δειλή» κινηματογραφική προσέγγιση, που αποφεύγει να πλησιάσει την ουσία, που «δραπετεύει» από τα γεγονότα,  που παρακολουθεί με μακρινά πλάνα ότι θέλει να κρύψει για αργότερα και που τελειώνοντας το κρύβει για πάντα, έρχονται να προστεθούν παιδαριώδεις στην κυριολεξία ερμηνείες από τους ηθοποιούς. Η ημιτελής ανάλυση των χαρακτήρων κάνει τις πράξεις τους να μην έχουν συνέχεια και συνέπεια.

Μια ταινία μυστηρίου, χωρίς μυστήριο, που «πιάνεται» από τα σεξουαλικά βίτσια του μεσήλικα πρωταγωνιστή της, στριφογυρνάει, όπως ο σκύλος γύρω από την ουρά του και τελειώνει το ίδιο άδοξα, όπως ακριβώς ξεκίνησε. 

Το χρυσό λιοντάρι στο φεστιβάλ της Βενετίας;;;;;;;;;

Τρίτη 2 Αυγούστου 2016

Το Δάσος με τις Σημύδες- Brzezina

Επαρχιακή προπολεμική Πολωνία. Στενός ορίζοντας. Ψηλοί και πυκνοί κορμοί δέντρων, σαν  σίδερα φυλακής, τοπία κλειστοφοβικά.
Ο δασοφύλακας Boleslaw (Daniel Olbrychski), που ζει με την μικρή του κόρη Ola (Elzbieta Zolek), βιώνει ένα παρατεταμένο πένθος μετά τον θάνατο της γυναίκας του. Ανήμπορος να συμφιλιωθεί με την κατάσταση και βασανισμένος από αναπάντητα ερωτήματα και υποψίες, δέχεται την επίσκεψη του αδελφού του Stanislaw (Olgierd Lukaszewicz), ο οποίος πάσχει από φυματίωση στο τελευταίο στάδιο. Σε αντίθεση με τον καταθλιπτικό αδελφό του, ο νεοφερμένος, πασχίζει να ρουφήξει τις τελευταίες σταγόνες της ζωής που του απομένει, προβάλλει έναν εξωστρεφή, παιχνιδιάρη, εξεζητημένο εαυτό και με την παρουσία του αναστατώνει και φέρνει στην επιφάνεια παλιές ανεπούλωτες πληγές.
Ένα συμβολικό δράμα, μια σπουδή επάνω στον θάνατο και στον έρωτα, σαν προϊόν μιας ατίθασης, ορμέμφυτης ζωικής δύναμης που δεν μπορεί να μπει στα ανθρώπινα όρια, χωρίς να αποκτήσει χαρακτήρα διαστροφικό και εντέλει καταστροφικό. Στο πρόσωπο της απλοϊκής χωριατοπούλας, της Malina (Emilia Krakowska), τα δυο αδέλφια-οι δυο εκφάνσεις μιας ενιαίας ψυχής, που ταλανίζεται από το βάρος της ολοκληρωτικής απώλειας- βρίσκουν την γήινη πρόσδεσή τους με την πραγματικότητα. Η ήττα της μιας, μέσω του αλληγορικού θανάτου της,  απελευθερώνει την άλλη.

Ο Andrzej Wajda συλλαμβάνει τα στοιχεία της ζωής στην ύπαιθρο, το δάσος, το κόψιμο των ξύλων, τα πλημμυρισμένα λιβάδια, τους ήχους από τα πουλιά, τους καυγάδες ανάμεσα στις κότες, το πηγαίο, το ανεπιτήδευτο της φύσης και το αντιπαραβάλλει με τις σκιές, τον φόβο, την ανειλικρίνεια και την υποκρισία, φτιάχνοντας μια ταινία γεμάτη αντιθέσεις, μια συνεχή εναλλαγή ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι. Ο τρόπος που ο φακός αγκαλιάζει το πρόσωπο και το σώμα της Malina, χωρίς να έχει τίποτα το αισθησιακό, αναδύει έναν έντονο αρχέγονο ερωτισμό, ικανό να αιχμαλωτίσει τα βλέμματα, ακριβώς εξ’ αιτίας της αυθεντικότητας του.