Από μακριά-Desde Allá

Αδύναμη σεναριακά και ακόμα χειρότερη σκηνοθετικά, η ταινία από την Βενεζουέλα «Πέρα Μακριά» (Desde Allá), αδυνατεί να διαχειριστεί ικανοποιητικά κάποια κεντρική ιδέα, ίσως γιατί στην πραγματικότητα,  ο σκηνοθέτης Lorenzo Vigas, κατά την διάρκεια των γυρισμάτων φαίνεται να μην έχει αποφασίσει, που θέλει ρίξει το βάρος της αφήγησης.

Ταξικές ανισότητες, μικροπαραβατικότητα, χάσμα γενεών, σεξουαλική βία, απωθημένα της παιδικής ηλικίας που καταδιώκουν τους ανθρώπους στην ενήλικη ζωή τους, πράξεις εκδίκησης, φιλμογραφούνται πίσω από αναίτιες σιωπές, αφηγηματικά αχρείαστα φλουταρίσματα της κάμερας, αργό ρυθμό σε σημείο βαρεμάρας και εμβόλιμες σκηνές-υποτίθεται σινεφίλ- που όμως διαταράσσουν την ούτως ή άλλως προβληματική ροή της ταινίας.

Στην «δειλή» κινηματογραφική προσέγγιση, που αποφεύγει να πλησιάσει την ουσία, που «δραπετεύει» από τα γεγονότα,  που παρακολουθεί με μακρινά πλάνα ότι θέλει να κρύψει για αργότερα και που τελειώνοντας το κρύβει για πάντα, έρχονται να προστεθούν παιδαριώδεις στην κυριολεξία ερμηνείες από τους ηθοποιούς. Η ημιτελής ανάλυση των χαρακτήρων κάνει τις πράξεις τους να μην έχουν συνέχεια και συνέπεια.

Μια ταινία μυστηρίου, χωρίς μυστήριο, που «πιάνεται» από τα σεξουαλικά βίτσια του μεσήλικα πρωταγωνιστή της, στριφογυρνάει, όπως ο σκύλος γύρω από την ουρά του και τελειώνει το ίδιο άδοξα, όπως ακριβώς ξεκίνησε. 

Το χρυσό λιοντάρι στο φεστιβάλ της Βενετίας;;;;;;;;;