Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2009

Άρωμα γυναίκας


Αν κάτι αξίζει σε αυτήν την ταινία του Martin Brest, είναι η εκπληκτική ερμηνεία του Al Pacino, με αποκορύφωμα το σοκαριστικά ερωτικό, χωρίς όμως ταυτόχρονα το παραμικρό ίχνος χυδαιότητας ταγκό, με την Gabrielle Anwar, κάτω από την μουσική του Carlos Gardel, στο μυθικό πια “Por una cabeza”.
Ο τυφλός και γεμάτος ενοχές και τύψεις, συνταγματάρχης Frank Slade, λειτουργεί με τις προδιαγραφές ενός κλασσικού καραβανά, πολλαπλασιασμένες σε υπερθετικό βαθμό, εξ’ αιτίας της αναπηρίας του. Η μοίρα θα ρίξει στα πόδια του ένα συμπαθητικό νεαρό κολλεγιόπαιδο, τον Charlie, με ανεπτυγμένο μέσα του ένα σύστημα ηθικών αξιών, κάπως διαφορετικό από αυτό των συνομηλίκων του.
Ένα τριήμερο στην Νέα Υόρκη, όπου ο συνταγματάρχης θα προσπαθήσει να ζήσει συμπυκνωμένα τις τελευταίες του στιγμές, πριν την αυτοκτονία, θα φέρει τους δυο περισσότερο κοντά. Ο εξωστρεφής φωνακλάς και bon viver εαυτός, που προβάλλει προς τα έξω ο Slade, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια επίφαση μιας εύθραυστης ψυχής, που λειώνει καθώς συμπάσχει με τα προβλήματα του μικρού του συνοδού.
Η λύτρωση θα έλθει μέσα στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του κολλεγίου, όπου έχει στηθεί μια παρωδία δίκης, με κατηγορούμενο τον Charlie. Ο συνταγματάρχης με άνεση, ευγλωττία και αυτοπεποίθηση ξεμπροστιάζει την αδικία, που πάει να γίνει, στηλιτεύει την υποκρισία των ισχυρών απέναντι στον φτωχό πλην τίμιο νεαρό και αποσπά την αθώωσή του, μέσα στα χειροκροτήματα των παρισταμένων, εν είδει ταινίας Harry Potter, όπου το καλό πάντα θριαμβεύει.
Η ταινία είναι μια απλή περιγραφή καταστάσεων. Οι χαρακτήρες μένουν ημιτελείς και κάθε πράξη τους μένει ξεκρέμαστη. Ακριβώς για τον λόγο αυτό, το οδήγημα του πανάκριβου αυτοκινήτου από τον τυφλό πρωταγωνιστή, δεν μπορεί να πείσει για την αυθεντικότητά του. Δεν είναι το παράλογο της κατάστασης, αλλά ο τρόπος με τον οποίο αυτή αποδίδεται, εκπέμπει μια στημένη επιφανειακή προσέγγιση.