Martin Fric-Kristián

 

Άλλη μια προβολή από την πάντα δραστήρια Κινηματογραφική Λέσχη Πεύκης.

 

Παρουσία της εκπροσώπου του Τσέχικου οργανισμού, του Υπουργείου Εξωτερικών της Τσεχίας έγινε η προβολή της ταινίας “Kristián”, του Martin Fric. Η εκπρόσωπος προλόγισε και έδωσε αρκετές πληροφορίες για την ταινία και τους συντελεστές, κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στην παράλληλη πορεία που είχαν στην Ελλάδα και στην Τσεχία τα κινηματογραφικά πράγματα.

Η ταινία “Kristián” είναι μια ασπρόμαυρη κωμωδία του 1939. Μια ηθογραφική ματιά της εποχής εκείνης με καλό ρυθμό και ενδιαφέρουσες ερμηνείες από την πλειοψηφία των ηθοποιών. Φυσικά γεμάτη στερεότυπα, μακριά από το σημερινό πολίτικαλ κορέκτ, φαντάζει ίσως ένα ιδεολογικό απολίθωμα, όμως ο θεατής που δεν ξεχνά ότι ήδη έχει περάσει σχεδόν ένα τέταρτο από τον 21^ο αιώνα, θα αφήσει να τον βαρύνει η γλυκιά νοσταλγία, ιδίως αν έχει συσσωρεύσει στις πλάτες του μερικές δεκαετίας παραπάνω ζωής.

Το όνομα Kristián είναι το ψευδώνυμο που χρησιμοποιεί ο Allois Novák, υπάλληλος σε ταξιδιωτικό γραφείο, που μια φορά τον μήνα ντύνεται, στολίζεται και πηγαίνει να διασκεδάσει φλερτάροντας όμορφες κυρίες σε ένα νυχτερινό κέντρο. Όμως δεν προχωρά πέρα από το φλερτ. Αγαπά την γυναίκα του και πάντα γυρίζει πίσω σ’ αυτήν. Όμως το έξυπνο πουλί πιάνεται από την μύτη και η τελευταία του κατάκτηση, τον ερωτεύεται και επιδιώκει να τον δει ξανά. Ξεκινά μια σειρά παρεξηγήσεων, παρανοήσεων, ψεμάτων, δικαιολογιών, απολογιών και συγχωρέσεων. Μήπως όλα αυτά θυμίζουν παλιό ελληνικό κινηματογράφο; Σαν παιχνίδι τώρα: Ο πρωταγωνιστής, στο στυλ (αν εξαιρέσουμε το ύψος) είναι ίδιος ο Βασίλης Λογοθετίδης. Η … πέτρα του σκανδάλου, το επίμονο κορίτσι, η Ίλια Λιβυκού. Η πιστή σύζυγος, το θύμα που μεταμορφώνεται σε γυναικάρα για να τον φέρει πίσω, ίσως η Κατερίνα Γιουλάκη και η θεία (ξαδέλφη στην ελληνική εκδοχή) η Λίλυ Παπαγιάννη. Αλλά και οι δευτερεύοντες ρόλοι: Ο φίλος και συνάδελφος από την δουλειά που κρατάει τα μπόσικα, ο Σταύρος Ξενίδης, ο διευθυντής του ταξιδιωτικού γραφείου, κάτι σε Χρήστο Τσαγανέα και ακόμα τα γκαρσόνια με προεξάρχοντα τον...

Γιώργο Βελέντζα. Μόνο που στην Τσεχία δεν έχουμε μπουζούκια ή ελαφρολαϊκά, αλλά μια ευρωπαϊκή, άνοστη τζαζ, που δεν επηρεάζει βέβαια την αντίστοιχη λουλουδού του μαγαζιού... την Κατερίνα Γώγου.

Μια συμπαθητική ταινία που μας φέρνει κοντά σε μια διαφορετική, αλλά ταυτόχρονα και τόσο παράλληλη κουλτούρα ή για να το πούμε καλύτερα, οι ίδιοι ανθρώπινοι χαρακτήρες αναπτύσσονται και δρουν με ένα κοινό και οικείο κώδικα.

Γιώργος Λάνθιμος-Poor Things

 

Η Bella (Emma Stone), η πεντάμορφη του Γιώργου Λάνθιμου, δεν χρειάζεται να αγαπήσει το τέρας, τον Dr. Godwin Baxter (Willem Dafoe)  τον  παραμορφωμένο τρελό επιστήμονα και δημιουργό-πατέρα της  για να τον σώσει, όπως συμβαίνει στο παραμύθι. Αν και κυκλοφορεί, σαν την Σταχτοπούτα, με άμαξα-κολοκύθα, αλλά βενζινοκίνητη, (βεβαίως-βεβαίως), δεν της τυχαίνει να την ερωτευτεί το βασιλόπουλο, αλλά ένας απλός μαθητευόμενος … μάγος.

Η Bella τρώει τα βασιλόπουλα και τα πριγκιπόπουλα και φτύνει και τα κουκούτσια. Φτύνει στα μούτρα της κοινωνίας την καταπίεση, τον εξευτελισμό, την υποκρισία. Ανακαλύπτει στο ίδιο το τροποποιημένο σώμα της την ουσία και λειτουργεί πέρα από εξαναγκασμούς, πέρα από φυσικούς ή ηθικούς εκβιασμούς. Η σεξουαλικότητα δεν είναι ένα εργαλείο για να χρησιμοποιείται και από τα δυο φύλα ως μοχλός επιβολής εξουσίας, ούτε αυτοσκοπός ή μέσο για την διαιώνιση του είδους.

Ο σκηνοθέτης μέσα στα ευρυγώνια πλάνα του χωράει ολόκληρα σύμπαντα. Στήνει  εικαστικές εικόνες γεμάτες λεπτομέρεια. Ξεδιπλώνει επάνω στη οθόνη έναν πολυτελή τόμο και ανοίγει με τις πανέμορφες βινιέτες του τα κεφάλαια του παραμυθιού. Ένα φουτουριστικά...ρετρό παραμύθι, γεμάτο παράξενα όντα (αλλά και τι δεν είναι παράξενο τελικά;) και φυσικά happy end.

Γιατί ακριβώς γι’ αυτό πρόκειται. Όλη η ταινία συμπυκνώνεται σε τρεις λέξεις. Παραμύθι-Επιστημονική φαντασία-Ψυχεδέλεια.