Η Bella (Emma Stone), η πεντάμορφη του Γιώργου Λάνθιμου, δεν χρειάζεται να αγαπήσει το τέρας, τον Dr. Godwin Baxter (Willem Dafoe) τον παραμορφωμένο τρελό επιστήμονα και δημιουργό-πατέρα της για να τον σώσει, όπως συμβαίνει στο παραμύθι. Αν και κυκλοφορεί, σαν την Σταχτοπούτα, με άμαξα-κολοκύθα, αλλά βενζινοκίνητη, (βεβαίως-βεβαίως), δεν της τυχαίνει να την ερωτευτεί το βασιλόπουλο, αλλά ένας απλός μαθητευόμενος … μάγος.
Η Bella τρώει τα βασιλόπουλα και τα πριγκιπόπουλα και φτύνει και τα κουκούτσια. Φτύνει
στα μούτρα της κοινωνίας την καταπίεση, τον εξευτελισμό, την υποκρισία.
Ανακαλύπτει στο ίδιο το τροποποιημένο σώμα της την ουσία και
λειτουργεί πέρα από εξαναγκασμούς, πέρα από φυσικούς ή ηθικούς εκβιασμούς. Η
σεξουαλικότητα δεν είναι ένα εργαλείο για να χρησιμοποιείται και από τα δυο φύλα
ως μοχλός επιβολής εξουσίας, ούτε αυτοσκοπός ή μέσο για την διαιώνιση του
είδους.
Ο σκηνοθέτης μέσα στα
ευρυγώνια πλάνα του χωράει ολόκληρα σύμπαντα. Στήνει εικαστικές εικόνες γεμάτες λεπτομέρεια.
Ξεδιπλώνει επάνω στη οθόνη έναν πολυτελή τόμο και ανοίγει με τις πανέμορφες
βινιέτες του τα κεφάλαια του παραμυθιού. Ένα φουτουριστικά...ρετρό παραμύθι, γεμάτο παράξενα όντα (αλλά και τι δεν είναι παράξενο τελικά;) και φυσικά happy end.
Γιατί ακριβώς γι’ αυτό
πρόκειται. Όλη η ταινία συμπυκνώνεται σε τρεις λέξεις. Παραμύθι-Επιστημονική
φαντασία-Ψυχεδέλεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου