Ένας ανολοκλήρωτος έρωτας γίνεται πηγή έμπνευσης. Ο πόνος για την χαμένη ευτυχία γίνεται αιτία δημιουργίας. Ο σκηνοθέτης Juan Jose Campanella, στο «Το μυστικό στα μάτια της», κινηματογραφεί το μυθιστόρημα του ίδιου του ήρωά του, στην ταινία του, του αστυνομικού Benjamin Esposito (Ricardo Darin). Όταν αυτός παίρνει σύνταξη, αποφασίζει να γράψει για μια υπόθεση, που τον είχε απασχολήσει πριν από 25 χρόνια. Για μια υπόθεση βιασμού και δολοφονίας μιας νεαρής γυναίκας. Καθώς βυθιζόμαστε από το σήμερα, μέσω της σκέψης του και των κειμένων που γράφει, στο παρελθόν, παρακολουθούμε τα γεγονότα που σημάδεψαν την ζωή του. Η εξιχνίαση του εγκλήματος, μιας ειδεχθούς βίαης ερωτικής παραφροσύνης, από ένα χωρίς ηθικά όρια ορμητικό νεαρό τον Isidoro Gomez (Javie Godino), σε αντιδιαστολή με την άτολμη, εξιδανικευμένη ερωτική προσέγγιση του ίδιου του πρωταγωνιστή, απέναντι στην προϊσταμένη του, την νεαρή εισαγγελέα Irene Menendez Hastings (Soledad Villamil).
Με αριστοτεχνικά περάσματα από το παρόν στο παρελθόν, με συνεχείς αναφορές στο άκαμπτο γραφειοκρατικό σύστημα, σε μια ιεραρχία στα πλαίσια της απονομής «μιας κάποιας» δικαιοσύνης, όπως χαρακτηριστικά ομολογεί η ηρωίδα,υπαινιγμοί για το δικτατορικό καθεστώς της Αργεντινής, όλα πλεγμένα μεταξύ τους στην εξυπηρέτηση ενός ψυχολογικού θρίλερ, που καθηλώνει χωρίς να στηρίζεται στην βία και στις αιματηρές γκρο πλαν βιτριναδόρικες προκλήσεις, χωρίς καμιά ευκολία ή χρήση ξαναειπωμένων κλισέ. Ρυθμός αργός, κινήσεις μελετημένες, έτσι που το βλέμμα προλαβαίνει να γατζωθεί και να αποκρυπτογραφήσει τις λεπτομέρειες.
Η ηλικιακή απόδοση των ηθοποιών, στο πέρασμα αυτό των 25 χρόνων, γίνεται με απόλυτη φυσικότητα, κάνοντας την φυσική τους ωρίμανση απολύτως πιστευτή και καλοδεχούμενη.
Οι φωτισμοί χαμηλοί, με χρώματα ζεστά, εκτός από τις σκηνές στα κτήρια της υπηρεσίας, απλώνουν ένα πέπλο μυστηρίου και δημιουργούν την αίσθηση μιας επερχόμενης κλιμάκωσης.
Η φιλοσοφική θεώρηση για την ανθρώπινη αδυναμία, να διαχειριστεί την έννοια του πάθους, όπως αυτό εκφράζεται με την οπαδική συμπεριφορά στα πλαίσια ενός ποδοσφαιρικού αγώνα, μας χαρίζει μια ανεπανάληπτη σκηνή στο γήπεδο και στις κατάμεστες κερκίδες του.
Καθώς η συγγραφή του βιβλίου συνεχίζεται, φθάνει η στιγμή που το μυθιστορηματικό παρόν τέμνεται με την πραγματικότητα, για να συνεχίσει σε ένα ανατρεπτικό και απρόβλεπτο κλείσιμο.
Οι ερμηνείες, με ελεγμένη εσωτερικότητα, περιγράφουν την ερωτική έλξη με τρόπο εγκεφαλικό, τέτοιο, που το μοναδικό άγγιγμα- καταλύτης- για την αποκάλυψη του ενόχου, να προέλθει από μια τυχαία απροσεξία και το σπάσιμο ενός κουμπιού της μπλούζας, που αφήνει να φανεί μια χαραμάδα από το στήθος της Irene.
Παρά την μεγάλη διάρκεια, η ταινία δεν αφήνει κανένα περιθώριο χαλάρωσης και στο τέλος δημιουργεί την γλυκόπικρη αίσθηση ενός ταξιδιού, που έφθασε στο τέλος του, όπως όταν γυρνάει κανείς το τελευταίο φύλλο ενός αγαπημένου βιβλίου ή κλείνει μια βαριά, ξύλινη, στιβαρή πόρτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου