Στην πολύ ενδιαφέρουσα
ταινία του Ernesto Contreras, «Ονειρεύομαι σε άλλη γλώσσα» (Sueño en otro
idioma), η γλώσσα είναι μόνο η αφορμή. Μια ιστορία που ξεκινάει από παλιά και φτάνει ως τις μέρες μας, μια
ιστορία αθωότητας, αγάπης και φιλίας,
αλλά ταυτόχρονα και μια ιστορία φόβου, υποκρισίας και προκαταλήψεων. Σε ένα
χωριό κρυμμένο μέσα στο δάσος κάποιας μεξικάνικης ζούγκλας, και πίσω από τις άγνωστες λέξεις μιας διαλέκτου που
σβήνει, καθώς οι άνθρωποι που την μιλούν φεύγουν από την ζωή, ο επιστήμονας
γλωσσολόγος ανακαλύπτει έναν κόσμο διαφορετικό. Ένας πολιτισμός αρμονικά
δεμένος με την φύση, ένας πολιτισμός που αφανίστηκε, όταν η χριστιανική κουλτούρα επιβλήθηκε βίαια στους
ιθαγενείς του Νέου Κόσμου.
Καταδικασμένος ο άνθρωπος
να ζει τις συνέπειες ενός Πύργου της Βαβέλ, αποξενώνεται από την φύση αλλά και
από τον ίδιο του τον εαυτό. Υψώνει τείχη απομόνωσης, γίνεται σκληρός, κουβαλάει
μαρτυρικά ως τον θάνατο την αγωνία του, τον ανομολόγητο φόβο του.
Αν και κάπως αδέξια
σκηνοθετικά και με ολοφάνερα ανεπαρκή την ερμηνεία του υποτιθέμενου
πρωταγωνιστή της, του γλωσσολόγου Martín, η ταινία απογειώνεται από το άρωμα
του μαγικού ρεαλισμού που την διαπνέει σε όλη της την διαδρομή. Το πάντρεμα
παρελθόν-παρόν, η αποκάλυψη των μυστικών στην ώρα τους, τα φίλτρα στην
φωτογραφία, η στρωτή απλή αφήγηση και πάνω απ’ όλα η δύναμη αυτής της ακατανόητης, ανύπαρκτης- επινοημένης μόνο για τις ανάγκες της ταινίας -γλώσσας, zicril, η οποία καθώς χάνεται παρασύρει
και λυτρώνει μαζί με τους ανθρώπους και τα πάθη τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου