Το αριστούργημα του Carlos Saura, “Cría cuervos” (Θρέψε Κοράκια), ήρθε σαν μια ανάσα δροσιάς από
το κανάλι της Βουλής, κόντρα στο κύμα πυρόπληκτης διάρροιας των καναλιών και των
σαπουνόπερων του Netflix, για να
αποδείξει ότι δεν χρειάζεται μονάχα μια μηχανή λήψης εικόνων και άλλη μια για
την λήψη των ήχων, για να γίνει «πολιτική» και «κινηματογράφος», αλλά χρειάζεται
κάτι πολύ περισσότερο, ας το ονομάσουμε… ταλέντο.
Ένα καλοκαίρι, μέχρι να
ανοίξουν ξανά τα σχολεία, φτάνει για να ωριμάσει το βλέμμα της Ana (Ana Torrent), για να μπορέσει να βάλει σε τάξη
και να αντιληφθεί τι συμβαίνει γύρω της, στην οικογένειά της, αλλά και ευρύτερα
στην κοινωνία.
Μια βαθιά αλληγορική, πολιτική ταινία, του 1976, περιγράφει, με αναφορές χαρακτήρων, την κοινωνική
κατάσταση στην Ισπανία κατά την διάρκεια της δικτατορίας του Φράνκο. Η
ξεδοντιασμένη αριστοκρατία, το ένδοξο παρελθόν, στο αναπηρικό αμαξίδιο, ο
στρατός μια κλίκα προκλητικών αμόρφωτων γαλονάδων ασελγεί επάνω στην
δημοκρατία, η εργατική τάξη υπομένει φοβισμένα, ενώ η «πανταχού παρούσα» θεία,
μια δήθεν υπεύθυνη, δήθεν προστατευτική, καταπιεστική ανερχόμενη αστική τάξη χαριεντίζεται
με τους δικτάτορες και επιβάλει κανόνες συμπεριφοράς.
Η κάμερα, στα
χέρια του Carlos Saura, γίνεται μηχανή του χρόνου. Κινείται ανεπαίσθητα,
σχεδόν μαγικά, τα πλάνα του σπάνε το φράγμα παρελθόν-παρόν- μέλλον, δίνουν εξηγήσεις, «μιλάνε» ένα επίπεδο επάνω από τους υπέροχους
διαλόγους. Τα παιδιά μασκαρεύονται «μεγάλοι». Τα λόγια των «ενηλίκων», ένα
κράμα μίσους, αυθάδειας, υποκρισίας, σκληρότητας, ταπείνωσης, φασισμού της καθημερινότητας,
όπως αυτά ακούγονται από τα παιδικά χείλη, σκοτώνουν σαν όπλα κοφτερά, ανελέητα.
Μια από τις κορυφαίες κινηματογραφικές σκηνές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου