Δευτέρα 30 Μαρτίου 2015

Ρώσικη Κιβωτός-Russkiy kovcheg

Από την New Star- στον δυστυχώς άδειο από θεατές κινηματογράφο Studio- η εκκεντρική ταινία του Aleksandr Socurov, «Ρώσικη κιβωτός» (Russkiy kovcheg), του 2002.
Ο σκηνοθέτης, σε ένα δύσκολο εγχείρημα, κινηματογραφεί σε ένα μοναδικό πλάνο 90 περίπου λεπτών ολόκληρη την ταινία και παντρεύει το φανταστικό με το πραγματικό, την ιστορική αφήγηση με την ξενάγηση μέσα στο μουσείο Ερμιτάζ, τις καλές τέχνες με την πολιτική. Στο κινηματογραφικό του πλατό συνυπάρχουν ηθοποιοί που ερμηνεύουν ιστορικά πρόσωπα, αμέτρητοι- πάνω από 2000- κομπάρσοι, τρεις ορχήστρες και σύγχρονοι ρώσοι ... που ερμηνεύουν τον εαυτό τους. Πρόκειται για μια real time καταγραφή στιγμών, των τελευταίων δυο αιώνων της ρώσικης ιστορίας. Οι αίθουσες του μουσείου, οι χώροι του γενικά, τα κλιμακοστάσια, οι αποθήκες του, τα εκθέματα του, ζωντανεύουν τα γεγονότα στα οποία πρωταγωνίστησαν.
Ο κινηματογραφικός φακός είναι τα μάτια ενός αόρατου, από τους πάντες, σύγχρονου ρώσου, ο οποίος συνδιαλέγεται και ακολουθεί τον Marquis de Custine (Sergey Dreyden), ένα γάλλο διπλωμάτη του 19ου αιώνα. Οι πληροφορίες, που φτάνουν- δια μέσου αυτής της παράξενης αλυσίδας- στα μάτια και στα αυτιά του θεατή, έχουν ταυτόχρονα την αμεσότητα ενός ντοκιμαντέρ και την υποκειμενικότητα των προσώπων της ιστορικής περιόδου που καταγράφεται. Ταυτόχρονα, το μονοπλάνο επιτρέπει την απρόσκοπτη εναλλαγή ύφους ανάλογα με το ιστορικό πλαίσιο που πραγματεύεται.
Έχουμε μια τεράστια ποικιλία κινήσεων steadicam, πολλά τράβελινγκ,  με προεξάρχουσα όμως την προς τα εμπρός κίνηση. Γι’ αυτό και η αντιδιαστολή με τα τελευταία λεπτά της ταινίας, όπου έχουμε την έξοδο από τα Χειμερινά Ανάκτορα, μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής επανάστασης, όπου  γίνεται με συνεχόμενη προς τα πίσω κίνηση, οπισθοχώρηση.
Τα κάδρα είναι κυρίως μεσαία ή μεσαία μακρινά, πολύ γεμάτα και επιτρέπουν στον θεατή να σαρώσει το πλάνο και να επιλέξει στο που θα επικεντρωθεί, απαιτεί λοιπόν  την συμμετοχή του στην εξέλιξη, σαν να του επιβάλλει ένα είδος «εγκεφαλικού μοντάζ».

Πρόκειται για μια πάρα πολύ δύσκολη παραγωγή, όπως διαβάζουμε από τα παραλειπόμενα, το μουσείο Ερμιτάζ έμεινε κλειστό μόνο για μια μέρα και η ταινία γυρίστηκε με την τρίτη προσπάθεια. Στα αξιοπερίεργα, ο σκηνοθέτης και ο εικονολήπτης δεν μιλούσαν την ίδια γλώσσα, στο συνεργείο ακολουθούσε συνέχεια και ο μεταφραστής. 



Ολόκληρη η ταινία με αγγλικούς υπότιτλους από εδώ

Δεν υπάρχουν σχόλια: