Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2013

Η πηγή των παρθένων-Jungfrukallan

Βασισμένη πάνω σε μια μπαλάντα του 14ου αιώνα η ταινία, «Η πηγή των παρθένων», (Jungfrukällan) του Ingmar Bergman, κινηματογραφημένη με την μορφή μιας αρχαίας τραγωδίας, φέρνει στο προσκήνιο την αιώνια διαπάλη ανάμεσα στην ανθρώπινη λογική και στην αντίληψη της θρησκευτικότητας.
Γυρισμένη σε ασπρόμαυρο, με λιτά, απέριττα κάδρα, προσεγγίζει το θέμα με νηφαλιότητα, οι απαντήσεις που δίνει είναι καθαρά κινηματογραφικές, καλλιτεχνικές, δεν αναλίσκεται σε φιλοσοφικές αναζητήσεις και αρκείται σε νύξεις κοινωνικού προβληματισμού.

Στην ταινία συνυπάρχουν ο Χριστιανισμός και ο Παγανισμός, ο πρώτος αφορά εξυπηρετεί και υπηρετείται από την άρχουσα τάξη, ενώ ο δεύτερος αποτελεί «καταφύγιο» για την έκφραση των ανεπεξέργαστων δεισιδαιμονικών ενστίχτων της λαϊκής τάξης και των ανθρώπων του περιθωρίου.

Για τον άνθρωπο με υψηλό status συναισθηματικής εγρήγορσης, το δίπτυχο αμαρτία-τιμωρία, δεν καθυστερεί, εκδηλώνεται αστραπιαία. Μοναδικό προνόμιο, να μπορεί να απευθύνεται, να συνδιαλέγεται με τον Θεό του, να επιχειρηματολογεί μαζί του, σαν ίσος προς ίσον. Σε μια μεγαλειώδη σκηνή, βιβλικών διαστάσεων, ο πατέρας (Max von Sydow), δίπλα στο σώμα της βιασμένης και δολοφονημένης κόρης του, δεν προσεύχεται, ούτε ικετεύει το θείο. Ο Bergman στήνει μια σκηνή ενός καθαρά πνευματικού debate και λύνει το δράμα με ένα αρκετά προβλέψιμο, αλλά καθαρτικό τρόπο. 

4 σχόλια:

Fingolfin είπε...

Πολύ καλή επιλογή ταινίας. Εξαιρετικός ο Bergman, όπως και η συνεργασία του με τον Max von Sydow. Οι υπαρξιακοί και ηθικοί προβληματισμοί που προβάλλει τόσο σε αυτή την ταινία όσο και σε άλλα έργα του είναι διαχρονικοί. Συμφωνώ απόλυτα και πιστεύω ότι είναι πραγματικά αξιοπρόσεκτο το πόσο λιτά παρουσιάζει αυτούς τους προβληματισμούς, χωρίς υπερβολές και άσκοπους διαλόγους.

Καλή εβδομάδα!

synephilidikos είπε...

Σας ευχαριστώ πολύ, καλή εβδομάδα!

Mike είπε...

Αριστουργημα. Απο τις κορυφαιες.. του κορυφαιου!
Συγκλονιστικος ο Sydow στο ρολο του πατερα-τιμωρου και μια μοναδικα σκηνοθετημενη σουηδικη αλληγορια, με δυνατες αντιπαραθεσεις (φυσικες ομορφιες / ανθρωπινες θηριωδιες, χριστιανισμος / παγανισμος) και διαχυτα ερωτηματα-διλημματα (οικογενεια, νομοι, εκδικηση) παραλληλα με μια σπουδη πανω στο χρονο, τις ηλικιες, την απωλεια της αθωοτητας, τη συμπονια και τη συγχωρεση, τα απωθημενα, τη δικαιοσυνη, το καλο και το κακο.

synephilidikos είπε...

Όλα αυτά και κάτι ακόμα, το μέτρο στην απόδοση της δικαιοσύνης, το όριο στο οποίο το θύμα μετατρέπεται σε θύτης.