Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

Copie Conforme-Γνήσιο Αντίγραφο


Λιγάκι έξω από τα νερά του ο Abbas Kiarostami στην ταινία “Copie Conforme” θα χρειαστεί περίπου το μισό πρώτο μέρος, ίσως κα μέχρι το διάλλειμα, για να μπορέσει να «πάρει μπροστά» και να αναδείξει το πραγματικά αξιόλογο θέμα που έχει στο μυαλό του από την αρχή. Θα πελαγοδρομήσει ανάμεσα σε ανούσιους μονολόγους, για την αξία της αυθεντικότητας των έργων τέχνης, θα κινηθεί ανάμεσα τους επιλέγοντας κλειστά πλάνα πάνω σε αντικείμενα και πρόσωπα, θα παίξει το παιχνίδι της ερωτικής πρόκλησης, που γεννιέται στο μυαλό της ηρωίδας του και αφού κάνει ένα μεγάλο κύκλο και μια ημερήσια εκδρομή, κάπου στην Τοσκάνη, θα καταλήξει να «ενσαρκώσει» την αρχική του ιδέα, πλάθοντας ένα ομοίωμα ενός ζευγαριού χαμένου στην μονοτονία της καθημερινότητας, τόσο ...virtual, που θα το ζήλευαν πολλά αληθινά.
Ο άγγλος συγγραφέας (William Shimell) που επισκέπτεται την Φλωρεντία για να προωθήσει το βιβλίο του είναι αλήθεια ότι αργεί ανταποκριθεί στο παιχνίδι ρόλων, που τον προσκαλεί να παίξει η καινούργια του γνωριμία, η ιδιοκτήτρια οίκου αντίγραφων έργων τέχνης (Julliete Binoche). Ίσως γιατί φοβάται, ότι σε αυτό το παιχνίδι κινδυνεύει να αποκαλυφθεί και να ακυρωθεί, ότι με επιχειρήματα υποστηρίζει στο βιβλίο του. Αρκούν μονάχα μερικές στιγμές, για να δημιουργηθεί μια σχέση χτισμένη πάνω στην βάση αρσενικού-θηλυκού, που στηρίζεται σε υλικά όπως ο λόγος, η συναίνεση και η προηγούμενες ανάλογες εμπειρίες, που κουβαλούν οι δυο τους. Επειδή όμως κάθε φορά για να υπάρξει κάτι, είτε αυθεντικό είτε αντίγραφο, πρέπει να υπάρχει ο θεατής για να του δώσει ζωή με το βλέμμα του, όλα σταματούν στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου. Όταν παύουν να πέφτουν επάνω τους τα μάτια του κόσμου, όπως όταν κλείνουν οι πόρτες των μουσείων και με την έξοδο του κοινού οι πίνακες και τα γλυπτά «εξαφανίζονται».
Λίγο ενοχλητικό, που οι διάλογοι εναλλάσσονται ανάμεσα στα αγγλικά, στα γαλλικά και στα ιταλικά.

5 σχόλια:

Philip Winter είπε...

Το πρώτο μέρος εξαιρετικό. Πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις για την τέχνη και οδυνηρές αλήθειες για τη φθορά της ζωής και το ρουτίνιασμα του έρωτα. Όμορφη και φωτεινή η Τοσκάνη, εξαιρετική η Binoche. Στο δεύτερο μέρος άρχισε να επαναλαμβάνεται. Αυτά τα φιλολογικού επιπέδου σενάρια και αυτες οι ατελείωτες ψυχοαναλυτικές και ψυχοδομικές ατάκες άρχισαν να κουράζουν. Αυτο το κομψό παιχνίδι ταυτοτήτων μου φάνηκε αρκετά επιτηδευμένο και εγκεφαλικό. Όντως, έξω από τα νερά του ο Abbas. Κακώς έφυγε από το Ιράν, καλά είχε βολευτεί στη μανιέρα του.

Προσωπική αξιολόγηση: 2,5/5

Δεν είμαι θερμός υποστηρικτής του Kiarostami, αλλά λατρεύω τη "Γεύση του Κερασιού" (το αριστούργημά του, για μένα) και μου αρέσουν πολύ τα "Close - Up" και "Μέσα στους Ελαιόνες".

synephilidikos είπε...

Ενδιαφέρον σχόλιο και ευχαριστώ πολύ.
Εκτός από την "εξαιρετική Binoche", είδαμε την ταινία με έντελώς διαφορετική ματιά. Περιγράφεις θετικά ότι στην δική μου οπτική φάνηκε αρνητικό και το αντίστροφο.
Τελικά, καλώς έπραξε ο Κιαροστάμι και ξεβολεύτηκε, αφού καταφέρνει και ξεβολεύει και τους θεατές του.
Και αυτό, το μετράω στα θετικά της ταινίας.

Philip Winter είπε...

Εγώ σ΄ευχαριστώ.
Μπορεί να διαφωνούμε, αλλά πιστεύω ότι μας άφησε την ίδια γεύση στο τέλος.
Ξεβολεύτηκε και μπράβο του που τόλμησε, αλλά εδώ ο Abbas δεν είναι εξοικειωμένος με τους χαρακτήρες του.
Το ότι τόλμησε στα θετικά, το αποτέλεσμα αυτού του ξεβολέματος στα αρνητικά, όμως.

Simurgh είπε...

Εμένα μου φάνηκε ότι κακώς διάλεξε ο Κιαροστάμι την Τοσκάνη και τη Μπινός, είναι τόσο όμορφες και γραφικές οι πόλεις και η Μπινός κομψή και ερωτική που χάνεται μπροστά τους το θέμα της ταινίας. Εμένα δε με άγγιξε, αλλά κάποιες σκηνές μου άρεσαν, όπως εκεί που τα νιόπαντρα ζευγάρια φωτογραφίζονται. Σίγουρα θα προτιμούσα να είχε μείνει στο Ιράν με τους ερασιτέχνες ηθοποιούς του

synephilidikos είπε...

Δεν νομίζω ότι η ταινία επικεντρώνεται τόσο στην Τοσκάνη. Παρά το αμφιλεγόμενο αποτέλεσμα, πιστεύω ότι ο παραλληλισμός ανάμεσα στο αυθεντικό-αντίγραφο και η αναγωγή του στο επίπεδο των διαπροσωπικών σχέσεων, είναι από μόνο του αρκετά ενδιαφέρον όσο αφορά την θεματολογία.
Τώρα αν έπρεπε να μείνει στο Ιράν, αν έπρεπε να τολμήσει κάτι διαφορετικό, εμείς σαν θεατές καλό είναι να μένουμε μονάχα σε αυτό που βλέπουμε.