Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2017

Paterson

Ο χρόνος διαστέλλεται και παγώνει την ίδια στιγμή. Στο κινηματογραφικό σύμπαν του Jim Jarmusch η καθημερινότητα αποκτά την δική της διάσταση. Τα ιδιαίτερα επαναλαμβανόμενα κινηματογραφικά πλάνα κρατάνε τον ρυθμό, ένα ρυθμό που διαπερνά την ταινία από την αρχή μέχρι το τέλος, καθώς σαν ακορντεόν ή σαν λεωφορείο φυσαρμόνικα πλησιάζει και χωρίζει τα όμοια, τα ομοζυγωτικά, από τα ετερώνυμα, αυτά που κινούνται με διαφορετικές ταχύτητες και προς αντίθετες κατευθύνσεις.
Ο Paterson (Adam Drive) ένας cool, χαμηλών τόνων οδηγός λεωφορείου, που γράφει ποιήματα και που προσλαμβάνει τον κόσμο γύρω του με έναν ιδιαίτερο προσωπικό τρόπο, καθώς κινείται «σαν σε σταθερή τροχιά» απαράλλαχτα ίδιος, όμως κάθε μέρα και διαφορετικός. Η σύντροφός του η Laura (Golshifteh Farahani) αεικίνητη, πρωτότυπη, τρυφερή, δημιουργική, με καλλιτεχνικές ανησυχίες και ένας ζηλιάρης εγωκεντρικός και εκδικητικός σκύλος ο Marvin (Nellie). Οι υπόλοιποι χαρακτήρες, πρόσωπα που κινούνται ανάμεσα στην πραγματικότητα και στην φαντασία, τόσο υπαρκτοί όσο τα όνειρα ή οι περαστικοί διαβάτες και οι επιβάτες του λεωφορείου, που διαρκούν όσο οι εικόνα τους και οι φωνές τους αγγίζουν το χέρι του ποιητή και το αφήνουν να συρθεί επάνω στην λευκή σελίδα.
Έξυπνο σενάριο, λεπτό χιούμορ, μια φαινομενικά «μπλαζέ» κατάσταση που κρύβει άπειρη τρυφερότητα και ευαισθησία, επιτρέπει στον Paterson, τον πρωταγωνιστή, αλλά και κάτοικο της ομώνυμης επαρχιακής πόλης των ΗΠΑ, να μετουσιώνει σε στίχους γραμμένους στο πρόχειρο τετράδιο, αλλά και με πλάγια γράμματα στην μεγάλη οθόνη, την- για όσους ζούνε βιαστικά- ρουτίνα της εργασιακής εβδομάδας. Και πάνω απ’ όλα η αριστουργηματική φωτογραφία, η κινηματογραφική αφήγηση, τα master class πλάνα, που επιτρέπουν ακόμα και στο close up επάνω σε ένα σπιρτόκουτο να γίνεται έργο τέχνης.

Μια ταινία που σε κάνει να φεύγεις από την αίθουσα πλουσιότερος συναισθηματικά.

Δεν υπάρχουν σχόλια: