Vicky Christina Barcelona

Το «Vicky Cristina Barcelona», του Woody Allen, είναι μια καλογυρισμένη εύπεπτη κομεντί, που δίνει την ευκαιρία στον δημιουργό της να αγγίξει μέσα από στιγμιαίους εμπνευσμένους διαλόγους, ζητήματα, που αφορούν τις ερωτικές σχέσεις ανάμεσα στα ζευγάρια.
Με φόντο την Μπαρτσελόνα δυο φίλες Αμερικανίδες τουρίστριες διαφορετικής ψυχοσύνθεσης και στάσης απέναντι στο σεξ έρχονται αντιμέτωπες με τον ίδιο τους τον εαυτό, στην προσπάθεια τους να τον ξεπεράσουν. Καταλύτες ένας πρωτοποριακός ζωγράφος και η πρώην σύζυγός του.
Με γρήγορο ρυθμό, πλάνα εξαιρετικής ακρίβειας και ζεστή φωτογραφία, η ιστορία εκτυλίσσεται με ταχύτητα, βοηθούμενη από το σφιχτοδεμένο, αν και προβλέψιμο, σενάριο. Η εκτυφλωτική Βαρκελώνη και ο καλλιτεχνικός κύκλος της είναι η σταγόνα, που ξεχειλίζει το ποτήρι και αφήνει τις ορμόνες να κυκλοφορήσουν ελεύθερα στα σώματα των πρωταγωνιστών.
Στα αρνητικά της ταινίας η εμμονή του σκηνοθέτη να δημιουργεί στο πανί ηθοποιούς κακέκτυπα της δικής του υποκριτικής μανιέρας. Μέσα στο αεροπλάνο, κατά την επιστροφή από το Οβιέδο, παρακολουθούμε το αποκορύφωμα αυτής της τακτικής, καθώς η Chistina (Scarlett Johansson) μιλάει, κινείται και γενικά συμπεριφέρεται, σαν ένας νευρωτικός Woody Allenίσκος.
Οι εύκολες καταφυγές στην πεπατημένη, για να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα, που θέλει την Vicky (Rebbeca Hall) να προβάλλει την ζωή της στην ξεκάρφωτα αποτυχημένη συζυγική σχέση της μεσήλικης φίλης της, Judy, δημιουργούν στον θεατή στιγμιαία μια αμηχανία.
Μεγαλειώδης η σύλληψη του χαρακτήρα της Maria Elena, αλλά και η απόδοσή του από την Penelope Kruz. Μια εύθραυστη ισορροπία ανάμεσα στην πολιτισμένη συμπεριφορά και στο ξεκατίνιασμα, τέτοια, που ο θεατής να επιθυμεί διακαώς το δεύτερο.
Όσο για το ερωτικό τρίγωνο, ο Woody Allen ξαπλώνει την μη αφομοιωμένη ελευθεριακή συμπεριφορά στο ψυχαναλυτικό ντιβάνι και προσπαθεί να απαντήσει στο What’s on a woman’s mind?